شهید مدافع حرم جواد کوهساری
کوهساری از مشهد در کربلا
بسیجی مشهدی که به‌صورت داوطلبانه راهی عراق شده بود تا در کنار ارتش و نیروهای داوطلب مردمی عراق، در عملیات آزادسازی شهر الرمادی علیه مزدوران سعودی و پیروان اسلام آمریکایی حضورداشته باشد، روز جمعه 26 تیرماه، در منطقه عملیاتی «فلوجه»(محور صقلاویه) بال در بال ملائک گشود.
یکشنبه چهارم مردادماه شهید «جواد کوهساری» از اهالی شهر مشهد که 29 سال سن داشت، در شهر مشهد تشییع شد.
هنوز هفت روز نشده
تقدیم به آن‌که همه مقدمات برای ازدواجش فراهم بود، اما به همه‌چیز پشت پا زد و هنوز هفت روز نشده بود که به‌افتخار دفاع از حریم اهل‌بیت (علیهم‌السلام) رسیده بود که به‌افتخار شهادت هم نائل شد. شهید جواد کوهساری که یکشنبه پیکر پاکش در مشهد تشییع شد نیز از شهدای مدافع حرم آل الله (علیهم‌السلام) بود. آنچه باعث شد این نوشته را به رشته تحریر دربیاورم این بود که به نظرم حق شهدای مدافع حرم اهل‌بیت به‌خوبی ادانشده، چه اینکه به تعبیر رهبر انقلاب این شهدا دو اجر دارند؛ هم اجر شهادت و هم اجر مهاجرت برای جهاد.
هنوز برایشان زود است!
اینکه حقشان ادانشده، به خاطر این است که درک و تحلیل درستی از عظمت کارشان تصویر نکرده‌ایم. حضور شهدای مدافع حرم در سوریه و عراق را باید در دو بعد اعتقادی و سیاسی تفسیر کرد. به لحاظ اعتقادی حفظ حرمت و موجودیت حرم‌های اهل‌بیت را مدیون این بزرگواران هستیم، چه اینکه رهبر معظم انقلاب اخیراً در دیدار با خانواده یکی از این شهدا فرمودند: «اگر این شهدا نبودند اثری از حرم اهل‌بیت (ع) نبود.» حضور این شهدا هم قطعاً با همین نیت بوده است. خاطرم هست چندی پیش در جمع دوستان بودیم که یکی از بچه‌ها گفت اگر به کربلا حمله کنند...؟! هنوز حرفش تمام نشده بود که جواد با تعصبی خاص و با همان لهجه شیرین مشهدی‌اش گفت: «هنوز برایشان زود است که به حریم امام حسین (علیه‌السلام) نزدیک بشوند.»
عین منافع ملی
این حضور اما وجه سیاسی هم دارد؛ اگر شهدای دفاع مقدس با شتافتن به مرزهای غربی و جنوبی، امنیت مرزهای ما را تأمین کردند، این شهدا با پیش بردن عمق استراتژیک جمهوری اسلامی (در وجه سخت و نظامی‌اش) امنیت ایران را کیلومترها آن‌طرف‌تر از مرزهای ایران برقرار کردند. به همین دلیل بود که چندی پیش مقتدای همه این شهدا، جانباز دلاور و شهید زنده اسلام، سردار سلیمانی تأکید کرد مبارزه با داعش عین منافع ملی است.
قدرت هفتم جهان
این سخن با توجه به تهدیدهای مکرر گروه‌های تروریستی علیه کشورم آن‌که بارها گفته‌اند، هدف اصلی ما ایران است، بیشتر لمس می‌شود. (همین‌جا این پرانتز را باید باز کرد و به مظلومیت مضاعف شهدای افغانی مدافع حرم پرداخت، این مظلومیت هم در رسانه‌هاست) خلاصه اینکه اگر اقتدار نظام جمهوری اسلامی روزبه‌روز بیشتر می‌شود و اگر شش قدرت هسته‌ای جهان مجبور می‌شوند قدرت هفتمی در کنار خود تحمل کنند و آن را به رسمیت بشناسند، بخش زیادی از آن مدیون مجاهدت کسانی است که قدرت منطقه‌ای ایران را نقطه کانونی التهابات دنیا، یعنی خاورمیانه افزایش دادند.
لحظه دیدار آخر
هیچ‌وقت یادم نمی‌رود لحظه‌ای که برای آخرین بار جواد را دیدم، همین شب‌های قدر بود، دم درِ هیئت نشسته بود، گفتم جواد جان چرا دم در نشسته‌ای؟ با همان لهجه شیرین مشهدی‌اش گفت: «همین‌جا خوب است، تو برو داخل داداش!» انگار با اخلاص‌ها همیشه دم در می‌نشینند.
به قول شاعر: ما سینه زدیم، بی‌صدا باریدند/از هر چه کم دم زدیم، آن‌ها دیدند/ما مدعیان صف اول بودیم/از آخر مجلس شهدا را چیدند...
