آغاز جنگ یکی از حساسترین زمانهای نبرد بود چون خیلی از افراد امید به پیروزی نداشتند و اکثراً با یأس و ناامیدی به اوضاع نگاه میکردند. زیرا دشمن موفقیتهایی در میدانهای نبرد به دست آورده
بود و شعارهایی میداد که سه روزه یا یک هفته اهداف را تصرف میکنیم، و از طرف دیگر عدم موفقیتهایی که در میدانهای نبرد میدیدیم همه اینها مأیوس کننده بود لذا این وضعیت برای بچهها زمان حساسی بود. در آن زمان مقام معظم رهبری در میدانهای نبرد حضور پیدا کردند و با خطدهی به نیروها و حمایت از گروههای پارتیزانی و چریکی به رزمندگان روحیه و توان میبخشیدند وقتی که یک رزمنده پاسدار و یا ارتشی و یا بسیجی میدیدند که «آقا» در اهواز و در میدانهای نبرد از نزدیک جنگ را اداره و کنترل و هدایت میکند اهمیت کار و ضرورت حضور در میدانهای نبرد و دفاع از انقلاب و اسلام را بیش از پیش لمس می کرد و به خودی خود روحیه می گرفت و تقویت روحی میشد و برای دفاع از انقلاب جانفشانی میکرد.