دلیلی بر شهید نشدن
اینها چی داشتن که ما نداریم؟!
در روزهای سخت جنگ تحمیلی ، به دلیل نامساعد بودن وضعیت جغرافیایی مناطق عملیاتی، حجم آتش دشمن و قرار گرفتن شهدا در محدوده‌ای بین نیروهای خودی و دشمن، امکان جابه جایی و انتقال ابدان شریف تعداد زیادی از شهدا فراهم نشد. به همین دلیل بعد از پذیرش قطعنامه 598 و اتمام جنگ قرار بر این شد که عده ای از همرزمان شهدا به دنبال جسدهای مطهر یاران شهیدشان باشند و با تفحص آن ها مرهمی بر دل داغدار خانواده های شهدا . بر همین اساس کمیته جستجوی مفقودین شکل گرفت.
بچه ها برای تفحص یارانشان آدابی را برای خود وضع کردند که به قرار زیر است:
آداب و فرهنگ تفحص:
1. دائم الوضو بودن هنگام کار
2. تعیین رمز توسل به یکی از معصومین و اهل بیت علیهم السلام برای عملیات روزانه
3. نذر صلوات برای پیدا کردن پیکرهای مطهر
4. درست کردن جایی بعنوان معراج شهدا و نگهداری شهدای تازه تفحص شده در منطقه
5. برگزاری مراسم توسل، زیارت عاشورا و دعای عهد روزانه در معراج، کنار پیکرهای مطهر
و این هم خاطره ای از تفحص شهدا که تقدیم شما می گردد :
وسط تفحص شهدا داشتم فکر می کردم:
«خدایا! منم با اینها بودم. چی شد اینها رو انتخاب کردی؟ اینها چی داشتن که ما نداریم؟ مگه ما بدا دل نداریم؟ ....»
پیکر شهیدی پیدا شد. رو لباسش نوشته بود:
«عاشقان شهادت»....
روحمان با یادشان شاد و راهشان پر رهرو
